Ժապաւէնից նկար տպելու ամենահին տեխնիկան ցիանոտիպն է։ Բացայայտել է ֆիզիկոս ու աստղագէտ Ջոն Հերշելը 1842թ.-ին։ Այն հիմնականում օգտագործուել է կոնտակտային տպագրութեան մէջ, զի ունի թոյլ լուսազգայութիւն։ Հիմքում ընկած է երկու նիւթ՝ 30% Ամոնիումի երկաթի ցիտրատ եւ 12% Կալիումի ֆերիցիանիդ։

Դրանք կարելի է ձեռք բերել այստեղից։

Նիւթի խառնուրդը անհրաժեշտ է սպունգով քսել ընկալունակ մակերեսի վրայ (օրինակ՝ ջրաներկի թղթի կամ կտորի) ու թողնել մութ տեղում չորանայ։ Չորանալուց յետոյ թղթի վրայ կարելի է դնել նկարի նեգատիւ կամ ցանկացած առարկայ ու պահել արեւի ուլտրամանուշակագոյն ճառագայթների տակ։

Արդիւնքում թղթի վրայ կը տպուի պատկերի թափանցիկ հատուածները, ըստ թափանցելիութեան աստիճանի։ Այսինքն ինչքան թափանցիկ էնքան մուգ եւ հակառակը։

Զի արեւի տակ պահելով դժուար է գուշակել պրոցեսի տեւողութիւնը, մարդիկ օգտագործում են 365nm ճառագայթի երկարութեամբ ուլտրամանուշակագոյն լամպ։

Ես փորձեցի տպել իմ հին լուսանկարներից մէկը։ Ֆոտոշոփով դարձրի սեւ ու սպիտակ, յետոյ դարձրի նեգատիւ ու սովորական, թանաքի պրինտերով տպեցի թափանցիկ թղթի վրայ։ Թափանցիկ թուղթը դրի լուսազգայուն թղթի վրայ ու 2 օր թողեցի արեւի տակ։ Արդիւնքուը կարող էք տեսնել ներքեւում։