Աշխարհը օրէնքների բազմութիւն է։ Չկայ մի բան որ անօրէն լինի։ Մեր լեզուի մէջ դա արտայայտուած է «յօրինել» (յ + օրէնք) բառով, որ նշանակում է օրէնքի բերել, նոր օրէնք սահմանել։
Աթեիստական որոշ թէզերում աստծոյ գոյութիւնը բացառուած է հէնց այդ պատճառով, որ չի կարող լինել ամենակարող, ամենատես եւ համատարած մի բան։ Ամէն ինչի գոյութիւնը սահմանափակուած է օրէնքներով։
Յատկանշական է կարդալ Դաւիթ Անյաղթի կարծիքն այդ մասին՝
Դավիթ Անհաղթի Փիլիսոփայության Մարդաբանական Ուղղվածությունը - Ս.Ս. Պետրոսյան
Օրէնքների սահմաններում մարդկային փոխյարաբերութիւնները նման են խաղի։ Լինեն դրանք ընկերական, աշխատանքային, սիրային թե այլ հարթութիւններում։ Ինչպէս բոլոր խաղերում, այստեղ էլ դու կարող ես հմտանալ միայն ազնիւ եւ շատ խաղալով։
Հետեւաբար մարդու համար անտեսանելի աշխարհում յաջողութեան հասնելու միակ բանաձեւը ազնիւ եւ շատ խաղալն է։ Ազնւութիւնը կարեւոր է երկու պատճառով՝
- զարգանալ ճիշտ ուղղութեամբ,
- ստանալ նոր խաղերի հրաւէրներ։
Նոյն տրամաբանութեամբ էլ ձեւաւորուել է բոլորիս ծանօթ՝ «կարեւորը մասնակցութիւնն է» արտայայտութիւնը։ Քան զի մասնակցութիւնը ենթադրում է հրաւիրուած լինել եւ զարգանալու նպատակ ունենալ։
Վերնագիրը ոգէշնչուած երաժշտութիւնից՝